هر سال، حدود یک سوم از عرضه جهانی مواد غذایی به دلیل برچسب زدن گیج کننده، فاسد شدن و تاریخ مصرف گذشته محصول هدر می رود. اگر بخواهیم آن را در چشم انداز قرار دهیم، این تقریباً 1.3 میلیارد تن غذا در سراسر جهان است. علیرغم روندهای صعودی در شیوه های پایداری در دهه گذشته، ضایعات مواد غذایی همچنان یک مشکل عمده برای کشورها در تمام سطوح توسعه اقتصادی باقی مانده است.
آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA)، وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) و سازمان غذا و دارو (FDA) برای آگاهی دادن به روند ضایعات مواد غذایی و تشویق مصرف کنندگان و شرکت ها به تمرین پایداری، آوریل را به عنوان “تعیین کرده اند.برنده شدن در ماه کاهش ضایعات مواد غذایی” اگرچه یک تعطیلات تأسیس شده در ایالات متحده است، اما این آژانس های فدرال شرکای بخش دولتی، خصوصی و غیرانتفاعی را در سراسر جهان تشویق می کنند تا در راه هایی برای ایجاد تغییرات مثبت و کمک به رسیدن به هدف مشترک همکاری کنند. کاهش 50 درصدی تلفات و ضایعات مواد غذایی تا سال 2030.
یکی از راه های رسیدن به این هدفس با ترویج ارزش مواد غذایی است که به جلوگیری از فساد و افزایش ماندگاری کمک می کند. بیایید نگاهی به پنج نوع مواد تشکیل دهنده غذایی بیندازیم و اینکه چگونه استفاده از آنها می تواند به تامین پایدار مواد غذایی در سراسر جهان کمک کند.
مواد نگهدارنده
“بدون مواد نگهدارنده افزوده” به یک عبارت رایج برای قرار دادن غذاها در یک نور مثبت تبدیل شده است. با این حال، بسیاری از مواد نگهدارنده شایسته شهرت بدی نیستند که به آنها داده شده است. در واقع، نگهدارنده ها برای جلوگیری از فساد و به تاخیر انداختن رشد باکتری ها در غذاها حیاتی هستند. انواع نگهدارنده ها عبارتند از نمک، شکر، سرکه، فسفات و نایسین. بدون مواد نگهدارنده، ما به مواد اصلی آشپزخانه مانند کره بادام زمینی، میوه های تکه شده، پنیر، محصولات پخته شده، ژله ها و غیره دسترسی نخواهیم داشت.
آنتی اکسیدان ها
آنتی اکسیدان ها نوع دیگری از مواد غذایی هستند که می توانند از هدر رفتن مواد غذایی جلوگیری کنند. آنتی اکسیدان ها با کند کردن فرآیند اکسیداسیون لیپیدها به طولانی شدن ماندگاری غذاها و بهبود طعم کمک می کنند. موادی مانند اسید سیتریک، لسیتین، و اسید فسفریک برخی از رایج‌ترین آنتی‌اکسیدان‌هایی هستند که به محصولات روزمره مانند نوشابه‌ها، چای، آب‌میوه‌ها، غذاهای کنسرو شده، پنیر دلمه و میله‌های غلات اضافه می‌شوند.
تثبیت کننده ها
تثبیت کننده مواد غذایی ماده ای است که برای کمک به حفظ ویژگی های فیزیکی و شیمیایی یک محصول غذایی استفاده می شود. برای حمایت از کیفیت و طول عمر محصول در طول عمر مفید، تولید کنندگان مواد غذایی از تثبیت کننده ها برای جلوگیری از از دست دادن ساختار اصلی غذاها استفاده می کنند. تثبیت کننده های رایج شامل موادی مانند صمغ گوار، صمغ زانتان، صمغ لوبیا خرنوب و پکتین است.
عوامل سفت کننده
جلوگیری از هدر رفتن مواد غذایی فقط برای افزایش ماندگاری محصول نهایی اعمال نمی شود. بسیاری از مواد افزوده شده می توانند به حفظ یکپارچگی غذاها در طول فرآیند تولید کمک کنند. به عنوان مثال، عوامل سفت کننده به تقویت ساختار برخی غذاها کمک می کنند و می توانند از تجزیه آنها در طول تولید جلوگیری کنند. مواد سفت کننده مانند سیترات سدیم و صمغ سلولز معمولاً در بستنی ها، ترشی ها و خوراکی ها استفاده می شود.، و محصولات پخته شده برای افزایش ضخامت و افزایش طراوت کلی.
امولسیفایرها
مانند عوامل سفت کننده، امولسیفایرها می توانند به افزایش بافت و پایداری غذاها کمک کنند. امولسیفایرها یک امولسیون را در یک محصول غذایی تشکیل می دهند یا حفظ می کنند که از جدا شدن چربی جلوگیری می کند و می تواند به کاهش ضایعات مواد غذایی کمک کند. غذاهایی مانند خامه قهوه و کیک حاوی مونوگلیسرید و دی گلیسیرید اسیدهای چرب هستند که به فرآیند تولید اقتصادی تر و به طور کلی کیفیت مواد غذایی ثابت تر کمک می کنند.
اینها تنها تعدادی از مواد و افزودنی‌های فراوانی هستند که به حفظ تازگی و کیفیت غذا کمک می‌کنند و می‌توانند به اهداف کاهش ضایعات غذایی کمک کنند. در مورد اینکه چگونه مواد تشکیل دهنده غذا به تامین مواد غذایی پایدارتر کمک می کند بیشتر بیاموزید یا با مرور وب سایت ما اطلاعات بیشتری در مورد انواع مختلف مواد تشکیل دهنده غذا بیابید.